بررسی ارتباط بین درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده سرپرستاران و درک آنان از اثربخشی کار خود

 � �  سابقه و هدف: انحصار قدرت به عده کمی در راس سلسله مراتب بیمارستانی باعث گردیده احساس ناتوانی در این سازمان ها اندمیک شود و پرستاران اغلب احساس می کنند در محیط کارشان ضعیف هستند. جهت حل این معضل و توسعه اثر بخشی، بهره گیری از راهکار توانمند سازی بسیار تاثیرگذار است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط این درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده مدیران و نیز درک آنان از اثربخشی کار خویش می باشد.   مواد و روش ها : در این مطالعه مقطعی-همبستگی 194 پرستار مشغول به کار در سه بیمارستان اموزشی بقیه ا...، جماران و نجمیه با بیش از یک سال تجربه کاری و بدون سابقه مدیریت به روش تصادفی- طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. 2 پرسشنامه استاندارد به صورت مقیاس 27 آیتمی " رفتار توانمند کننده رهبر" و مقیاس 24 آیتمی محقق ساخته "خود اثر بخشی کار خویش" جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شدند. پرسشنامه ها توسط پرستاران خارج از محیط کار تکمیل شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و با بکار گیری آزمون های آماری کای دو،فیشر وضریب همبستگی اسپیرفن- براون مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.   یافته ها: پرستاران درک نسبتا بالایی از رفتارهای توانمند کننده سرپرستاران خود (1.20 ± 5.08) داشتند. بیشترین درک انها از رفتار "اطمینان بخشی" (1.24 ± 5.34) و کمترین درک آنان از رفتار" دادن اختیار و کاهش بوروکراسی" (1.31 ± 4.94) بود. همچنین درک انها از اثربخشی کار خود (0.749 ± 4.94)متوسط بود.بیشترین درک انها از اثربخشی در امر "مراقبت بالینی" (0.752 ± 5.37) و کمترین درک انها در زمینه " پژوهش" (1.10 ± 3.96) بود.   نتیجه گیری: نتایج حاکی از ارتباط بین درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده سرپرستاران و درک آنان از اثربخشی کار خود بود. این یافته ها به مدیران سازمانی تاکید می کند که نقش پر رنگ تری در افزایش اثربخشی کار پرسنل از طریق رفتارهای توانمند کننده داشته باشند. همچنین جهت درک بهتر فرایند توانمند سازی تحقیقات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می شود.